کد مطلب:4129 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا كساني كه ظلم مي كنند در اين دنيا روز بروز وضعيت آنها بهتر مي شود و بعكس كساني كه مورد ظلم واقع مي شوند روز بروز وضع آنها بدتر مي شود؟

در پاسخ شما عرض ميكنم كه ظلم و ستم در عالم از اموري نيستند كه بدون پاسخ باقي بماند بلكه علاوه بر مجازاتهاي دردناك اخروي در همين دنيا نيز عاقبتي ذلت بار و عذابي خوار كننده در انتظار ظالم خواهد بود. قرآن دربارة عاقبت قوم عاد و ثمود و فرعون ميفرمايد:

آيا نديدي پروردگارت با قوم عاد چه كرد و با آن شهر ارم كه شهر با شكوه و عظمت بود. همان شهري كه نظيرش در زمين آفريده نشده بود و نيز با قوم ثمود كه در دل كوهها خانههاي امن براي خود بنا كرده بودند و نيز با فرعون كه صاحب قدرت بود و مردمان را شكنجه ميكرد همانها كه در شهرها طغيان ميكردند و فساد فراوان ببار آورده بودند، خداوند تازيانههايعذاب را بر آنها ريخت (و هر يك به گونهاي دردناك دچار عذاب الهي گرديدند) مسلماً پروردگار تو در كمينگاه است. (1)

علي (ع) ميفرمايد : اگر خداوند ظالم را مهلت دهد هرگز مجازات او از بين نميرود بلكه در كمين ستمگران است و چنان گلوي آنان را در دست دارد كه هر زمان بخواهد آن را چنان ميفشارد كه حتي آب دهان از گلويشان فرو نرود. (2)

وجود نعمت فراوان در حقيقت نوعي عذاب و مجازات است و يا مقدمه عذاب و كيفر براي ستمگران است. خداوند آنها را در نعمت و لذت فرو ميبرد تا به هنگام گرفتار شدن در چنگال كيفر الهي، تحمل عذاب براي آنان دردناك گردد. (3)

امام صادق (ع) ميفرمايد: هنگامي كه خداوند شر بندهاي را بخواهد در اثر اعمالي كه مرتكب شدهاند (فرو رفتن در انواع معاصي ) زماني كه گناهي ميكند، نعمتي به او ميبخشد تا توبه و استغفار را فراموش كند و به آن ادامه دهد. (4)

آيا خسران و زياني از اين بالاتر كه انسان آنچنان دچار غفلت و غرور گردد كه توبه و بازگشت به سوي خدا را به فراموشي بسپارد، و در حالي از دنيا رود كه راه نجاتي براي او وجود نداشته باشد؟

طبق سنت الهي هر ظلم و ستمي كه از انسان سر زند، در درجه اول به خودش باز ميگردد و ظلم خانه خويش را قبل از خانه ديگران ويران ميسازد. زيرا ظلم و ستم ويرانگر خصائص نيكو و فضايل انساني است، كساني كه ظلم ميكنند بيشترين آسيب را خود ميبينند، چرا كه هر ساعت و هر لحظه از انسانيت خويش فاصله ميگيرد و سرانجام نيز براي آانان چيزي جز سقوط و هلاكت نخواهد بود. چنين انساني به فرموده قرآن از رحمت خداوند و دوستي با او محروم است، (5) در گمراهي آشكار بسر ميبرد (6) و هرگز رستگار نخواهد شد. (7)

علي (ع) ميفرمايد: روز دادگري خدا بر ستمگر از روزي كه بر مظلوم ستم شد، سختتر خواهد بود. (8)

اما سخني با مظلوم، زماني كه انسان احساس ميكند با وجود ايمان به خدا دچار مشقت و سختي و يا ظلم ديگران است، شايد در اعمال و رفتار خود جستجو كند كه چه كرده، كه چنين گرفتار آمده و در پي جبران بر آيد تا مشمول رحمت الهي گردد، زيرا تقوي و پرهيزگاري و تلاش مستمر و توكل بر خدا، امداد و حمايت الهي را براي مؤمن در پي خواهد داشت.

امام صادق ميفرمايد: هنگامي كه خداوند خير بندهاي را بخواهد به هنگامي كه گناهي انجام ميدهد، او را گوشمالي ميدهد، ( گرفتار شدن در سختيهاـ بيماري ـ فقر مادي و...) تا به ياد توبه افتد... (9)

نكته قابل توجه اينكه سكوت و همراهي با ظلم و اصولاً ظلم پذيري، مظلوم را در جرم و گناه ظالم شريك و از رحمت الهي محروم خواهد كرد. علي (ع) ميفرمايد: بهترين امر به معروف و نهي از منكر حرف حقي است كه در برابر رهبرستمگري زده شود. (10)

























منابع و مآخذ:

1ـ فجر (6 تا 14 )

2ـ نهج البلاغه خطبه 97 بنقل از تفسير نمونه جلد 26 صفحه 259

3ـ اعراف 183 - 182

4ـ تفسير نمونه جلد 7 صفحه 35

5ـ شوري 40

6ـ لقمان 11

7ـ قصص 37

8ـ سخن 238 صفحه 945 ـ نهج البلاغه ـ ترجمه مصطفي زماني

9ـ تفسير نمونه جلد7 صفحه 35

10ـ سخن 380 نهج البلاغه صفحه 1007 ( ترجمه مصطفي زماني )